Μαθησιακές δυσκολίες και ψυχοθεραπεία

Οι μαθησιακές δυσκολίες είναι πλέον στη ζωή μας και όλο και πιο συχνά τα παιδιά που υπάρχουν στο περιβάλλον του καθενός από εμάς...

Τρεις ερωτησεις για τους γονείς

Η καθημερινότητα, σε συνδυασμό με την ταχύτητα των εξελίξεων γύρω μας, συχνά μας κάνει να εστιάζουμε την προσοχή μας σε κάτι συγκεκριμένο, παραμελώντας το σύνολο...

Η θεωρία του συναισθηματικού δεσμού για τα παιδιά

Έχει νιώσει το παιδί μου την αγάπη και τη ζεστασιά που χρειάζεται; Μεγαλώνει νιώθοντας ασφάλεια και εμπιστοσύνη; Μήπως...

Εσύ πόσο εύκολα έρχεσαι κοντά με τους άλλους;

Ο τρόπος που φτιάχνουμε τις κοντινές μας σχέσεις αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που σχετιζόμασταν με τη μητέρα μας ή με τους σημαντικούς άλλους...

Τελικά, ποιος είναι ο στόχος της θεραπείας;

Στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή μας φέρνουν πολλά και διαφορετικά αιτήματα. Άγχος, θλίψη, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου...

Τι ψυχολογικές επιπτώσεις έχει η παραμονή στο σπίτι;

Οι μέρες που ζούμε μας φέρνουν αντιμέτωπους με το ερώτημα "να κάνω" ή "να είμαι"; Ένα μήνα πριν η ιδέα του να ζούμε στο παρόν ήταν μια θεωρητική, ίσως φιλοσοφική προσέγγιση ζωής. Σήμερα αποτελεί τη μοναδική μας επιλογή καθώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε το αύριο ούτε...

Τεμπέλης, ανεύθυνος, μη συνεργάσιμος ή Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με Υπερκινητικότητα;

 "Το παιδί μου δεν κάθεται να διαβάσει". "Κάνει τσαπατσούλικα τα μαθήματα του". "Είναι πνεύμα αντιλογίας". "Δεν μπορεί να κάτσει ήσυχο ούτε λεπτό". "Δεν προλαβαίνω να του πω κάτι και έχει έτοιμη την απάντηση".

 Πως καταλαβαίνουμε ότι το παιδί μας παρουσιάζει συμπτώματα ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ); Τις περισσότερες φορές πρόκειται για παιδιά ζωηρά, γεμάτα ενέργεια και όρεξη να ανακαλύψουν τον κόσμο. Από την προσχολική ηλικία ακόμα είναι φανερό πως αγαπούν τη δράση, την κίνηση ή και το σκαρφάλωμα. Επίσης βαριούνται εύκολα και κυρίως τις δραστηριότητες που σχετίζονται με σχολικές εργασίες.

 Στο δημοτικό είναι η στιγμή όπου μπορεί να γίνει με ασφάλεια η διάγνωση της ΔΕΠΥ. Η δασκάλα ή ο δάσκαλος συνήθως ενημερώνουν τους γονείς για τη δυσκολία που παρατηρούν στο παιδί να κάτσει στη θέση του, να περιμένει τη σειρά του για να μιλήσει ή ότι είναι συχνά αφηρημένο. Έπειτα οι γονείς επισκέπτονται τον ειδικό ώστε να δημιουργήσει ένα σύστημα παρέμβασης. Οι συμπεριφορές που μας οδηγούν στη διάγνωση χρειάζεται να εμφανίζονται σε τουλάχιστον δύο πλαίσια, π.χ. στο σπίτι και στο σχολείο.

 Κάποιες ενδεικτικές συμπεριφορές είναι οι παρακάτω. Αρχικά η δυσκολία του παιδιού να συγκεντρωθεί σε μια δραστηριότητα, εκτός των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Έπειτα η αδυναμία να οργανώσει το χρόνο του ή τα πράγματα του, τα οποία συχνά τα χάνει. Μοιάζει σαν να μην ακούει τους άλλους όταν του απευθύνονται ακόμα και όταν τους κοιτάζει, σαν να είναι "αλλού" το μυαλό του. Παρατηρούμε ακόμα πως στριφογυρίζει στην καρέκλα του και δεν μένει ακίνητος για πολλή ώρα. Τέλος ίσως να δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του και να διακόπτει ή να πετάγεται στις συζητήσεις των άλλων.

 Εφόσον έχουμε υποψία για ΔΕΠΥ χρειάζεται να απευθυνθούμε σε έναν ειδικό το συντομότερο. Πρόκειται για μια πολύ συχνή διαταραχή, η οποία, αν τη φροντίσουμε άμεσα, δεν επιβαρύνει τη ζωή του ατόμου. Υπάρχουν πολλά βήματα που χρειάζεται να ακολουθηθούν, εξατομικευμένα στο κάθε παιδί και συνολικές παρεμβάσεις στο πλαίσιο της οικογένειας. Όταν γνωρίζω τι μου συμβαίνει είμαι σε θέση να το φροντίσω και να μη με δυσκολεύει πια.