2759975
Εσύ πόσο εύκολα έρχεσαι κοντά με τους άλλους;
(Η θεωρία του συναισθηματικού δεσμού για τους ενήλικες)
Ο τρόπος που φτιάχνουμε τις κοντινές μας σχέσεις αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που σχετιζόμασταν με τη μητέρα μας ή με τους σημαντικούς άλλους από τα πρώτα χρόνια της ζωής. Η δυσκολία ή η ευκολία με την οποία ερχόμαστε κοντά με τους άλλους αντιστοιχεί στον τύπο του συναισθηματικού δεσμού που έχουμε αναπτύξει.
Η υγιής έκφραση του συναισθηματικού δεσμού είναι μια ισορροπία μεταξύ της κοντινότητας με τους άλλους και της αυτό-ολοκλήρωσης. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι που μοιράζεται την καθημερινότητα, εκφράζει ο ένας στον άλλο καθαρά τα συναισθήματα και τις ανάγκες του και ταυτόχρονα έχουν προσωπικό χρόνο που ικανοποιούν ανάγκες διαφορετικές από την συντροφικότητα. Πρόκειται για ανθρώπους που μεγάλωσαν νιώθοντας ασφάλεια και ζεστασιά ενώ ταυτόχρονα παροτρύνονταν να είναι αυτόνομοι.
Ο αγχώδης τύπος συναισθηματικού δεσμού από την άλλη, οδηγεί σε δυσκολία στη διατήρηση των προσωπικών ορίων. Το άτομο νιώθει πως δεν υπάρχει όταν δεν βρίσκεται σε σχέση ενώ παράλληλα βιώνει έντονο στρες μήπως χάσει τους ανθρώπους που είναι στη ζωή του. Δυσλειτουργικός τύπος είναι και ο αποφευκτικός, όπου συναντάται δυσκολία στη συναισθηματική έκφραση και στη δημιουργία κοντινών σχέσεων. Πρόκειται για ενήλικες που μεγάλωσαν σε οικογενειακά περιβάλλοντα είτε με έντονο στρες είτε με ελάχιστη συναισθηματική έκφραση.
Το ενδιαφέρον ερευνητικά είναι πως, ενώ ο αγχώδης τύπος και ο αποφευκτικός βρίσκονται θα λέγαμε στον αντίποδα, πολλά ζευγάρια είναι δομημένα με αυτούς τους δύο τύπους. Για παράδειγμα, μια γυναίκα που κάνει συνεχώς υποχωρήσεις ώστε να μη χάσει το σύντροφο της, βιώνοντας έντονο άγχος και ένας άντρας που είναι ψυχρός και δεν προτίθεται να την πλησιάσει. Πώς λοιπόν διεκδικούμε μια υγιή ισορροπία στις σχέσεις μας;
Δυναμώνοντας τον ίδιο μας τον εαυτό, αναγνωρίζοντας τα δυνατά και τα αδύνατα μας σημεία και ενισχύοντας την αίσθηση ασφάλειας είτε στις μοναχικές στιγμές είτε στις συντροφικές. Η αναζήτηση και ανάλυση στο παρελθόν δεν αρκεί. Για να μπορέσουμε να ‘θεραπευτούμε’ και να προχωρήσουμε χρειάζεται να δυναμώσουμε οι ίδιοι.
Σοφία Θεοδωρίδη
Παιδοψυχολόγος MSc
2751126